با اینکه موش ها و رت ها موجودات کوچکی هستند، اما می توانند باعث دردسرهای بزرگی در خانه ها شوند. آن ها می توانند سیم های برق را بجوند، مواد غذایی را آلوده کنند و با خود کک و سایر انگل ها را به خانه بیاورند و از این طریق باعث انتقال بیماری به انسان شوند. آگاهی از اینکه چه نوع جونده ای وارد خانه شما شده است، در اغلب موارد بر اساس خساراتی که وارد کرده اند، قابل تشخیص است و کمک می کند بطور مؤثرتری در جهت نابودی آن ها اقدام کنید.
موش ها و رت ها چطور وارد خانه ها می شوند
موش ها و رت ها می توانند از طریق منافذ متعددی وارد خانه شوند. برای عبور رت ها وجود سوراخی به قطر یک و نیم سانتیمتر کفایت می کند، در حالی که موش ها می توانند از منافذی کوچکتر که قطری به اندازه یک سانتیمتر دارند هم عبور کنند. به همین دلیل کنترل و مسدود کردن تمام منافذی که قطری با این ابعاد دارند برای جلوگیری از نفوذ موش به خانه، از اهمیت بالایی برخوردار است. در ادامه برخی از مهمترین خساراتی که موش ها به خانه ها وارد می کنند آورده شده است.
خسارات ناشی از انواع موش ها
موش ها و موش های صحرایی از نظر اندازه و برخی از مشخصات ظاهری با یکدیگر متفاوت هستند. این تفاوت ها سبب می شود خسارات ناشی از هر یک از این جوندگان نیز متفاوت باشد. در این مقاله چند مورد از مهمترین مشکلات ناشی از وجود انواع موش در خانه ها، آورده شده است.
1. فضله موش:
موش ها مقدار قابل توجهی فضله دفع می کنند. بطور میانگین، روزانه بین 70 تا 120 فضله از این آفات دفع می شود. فضله تازه دفع شده موش، سیاه رنگ بنظر می رسد، اما با گذشت زمان به خاکستری تغییر رنگ می دهد و بافت آن ها پوسته پوسته و گرد و غبار گرفته می شود. معمولاً فضولات موش در مکان هایی که این آفات زندگی یا تغذیه می کنند دیده می شود. به عنوان مثال اتاق زیر شیروانی، گاراژ، زیرزمین و آشپزخانه رایجترین مکان هایی هستند که فضله موش در آنجا یافت می شود. در این مکان ها نیز احتمال یافتن فضولات در نقاطی مانند پشت جعبه لوازم آشپزخانه، پشت جعبه مواد غذایی، پشت کمد لباس ها، یا زیر سینک ظرف شویی و گوشه و کنار دیوارها بیشتر است. این ها همان مکان هایی هستند که سوسک ها هم اغلب فضولات خود را در آنجا دفع می کنند.
فضله های موش، بیضی شکل بوده و تقریباً 6 میلیمتر طول دارند. اگر فضله ها را از نزدیک ببینید، متوجه می شوید که وسط آن ها قطور تر و دو انتهای آن تیز است و بطور معمول مقداری خمیده هستند.
فضله موش صحرایی بزرگتر از فضله موش است و از نظر اندازه، در حدود دو سانتیمتر طول و سه میلیمتر، ضخامت دارند. این فضولات هم حالت منحنی اما انتهای گرد دارند. رت ها معمولا 10 تا 40 گلوله فضله در روز دفع می کنند که به صورت گروه های کوچک یا بزرگ یافت می شوند.
2. تغذیه موش ها:
موش ها موجودات فرصت طلبی هستند و هر چیزی را که در خانه ها پیدا کنند، می خورند. با این حال در بین تمام خوراکی ها، موش ها خوردن غلات را ترجیح می دهند. آن ها به طور معمول هر شب در یک مکان مشخص غذا می خورند. این امر گرفتن موش ها را راحت تر می کند. این جوندگان نیاز چندانی به نوشیدن آب ندارند، اما در صورت در دسترس بودن منابع آب، روزانه حدوداً 3 میلی لیتر آب می نوشند.
3. سروصدای ناشی از موش ها:
با وجودی که موش ها با احتیاط حرکت می کنند و جانوران ساکتی هستند، اما در هنگام حرکت در داخل دیوارها به ایجاد سرو صدا اصلاً اهمیتی نمی دهند.
4. جویدن اشیاء:
موش ها می توانند با استفاده از دندان های تیزشان هر چیزی را بجوند. این موضوع می تواند خطر بروز آتش سوزی ناشی از اتصال سیم های برق را به همراه داشته باشد. با این وجود دندان موش ها آنقدر قوی نیست که بتواند به درون ظروف شیشه ای و فلزی نفوذ کند. بنابراین مواد غذایی نگهداری شده در این ظروف از گزند موش ها در امان خواهند ماند.
5. لانه سازی موش ها:
موش ها تمایل دارند در صورت امکان لانه های خود را در کنار منابع غذایی در دسترس بسازند. همچنین موش ها لانه های نرم و دنج را ترجیح می دهند و برای ساخت لانه های نرم، مواد نرم فیبری مثل لباس کاغذ و حتی عایق دیوارها را جمع آوری کرده و به محل لانه انتقال می دهند.
6. تولید مثل موش:
موش ها می توانند به سرعت زاد و ولد کنند که این به معنی افزایش خسارات ناشی از این موجودات در اندک زمان است. موش ها تنها 4 تا 6 هفته پس از تولد می توانند زاد و ولد کنند. آن ها می توانند در هر زمان از سال تولید مثل کنند و در هر نوبت 5 تا 6 نوزاد به دنیا آورند. یک موش ماده در طول یک سال، بین 5 تا 10 بار زایمان می کند.
7. انشار بیماری های خطرناک از موش ها
موش ها بیماری های زیادی را به انسان ها منتقل می کنند که اغلب آن ها بسیار مضر و خطرناک هستند. در حقیقت موش ها، یکی از اصلی ترین دلایل انتقال بیماری های خطرناک مختلف به انسان ها هستند.
بعضی از رایجترین بیماری های که موش ها می توانند به انسان منتقل کنند عبارتند از:
هانتاویروس:
عفونت هانتا ویروس می تواند منجر به سندرم پولموناری هانتا ویروس شود، که نوعی بیماری تنفسی با نرخ مرگ و میر 38% است. علائم بیماری معمولا بین یک تا پنج هفته پس از تماس با ادرار، مدفوع یا بزاق جوندگان آلوده شروع می شود. نشانه های اولیه این بیماری شامل تب، خستگی و درد عضلانی است. حدود چهار تا 10 روز بعد از علائم اولیه، سرفه، تنگی نفس و نارسایی تنفسی رخ می دهد. هیچ درمان دارویی یا واکسنی برای این بیماری وجود ندارد، تنها در صورتی که بیمار مراقبت های ویژه پزشکی را زودتر دریافت کند، احتمال زنده ماندنش بیشتر می شود.
کوریومننژیت لنفوسیتیک:
این بیماری توسط ویروس مننژیتیس لنفوسیتیک ایجاد می شود. محققان معتقدند 5 درصد موش ها، حامل این بیماری هستند. انتقال بیماری می تواند از طریق تماس با ادرار تازه، بزاق، فضله یا موادی که موش های مبتلا در ساخت لانه شان به کار برده اند ایجاد شود. علائم اولیه کلی، شامل تب، بی اشتهایی و درد عضلانی است. علائم بیماری های نورولوژیک مثل مننژیتیس و انسفالیتیس در مرحله دوم ایجاد می شوند. نرخ مرگ و میر حاصل از این بیماری زیر 1 درصد است اما احتمال آسیب های عصبی طولانی مدت، وجود دارد.
لپتوزپیروزیس:
اگرچه بسیاری از حیوانات حامل این بیماری هستند، اما بیماری لپتوزپیروزیس معمولاً از طریق آلوده شدن مواد غذایی به ادرار موش ها و رت ها به انسان انتقال می یابد. این بیماری با علائمی شبه آنفولانزا مانند استفراغ و سردرد شدید شروع می شود، سپس زمانی که به نظر می رسد بیمار در حال بهبودی است، علائم شدیدتری مانند مننژیت و آسیب کبدی، بروز می کند.
برای پیشگیری از این بیماری های خطرناک و سایر آسیب های ناشی از موش ها بهترین کار این است که موش های مزاحم را از محیط زندگی خود حذف کنید. بهترین روش حذف موش از محیط زندگی، استفاده از سم کشنده موش ماوس کیلر می باشد.
